Król polski Władysław przyjmuje życzliwie hrabiego cylejskiego Hermana
Książę cieszyński Przemysł umiera podzieliwszy księstwo między synów
Posłowie króla Władysława, książąt mazowieckich i wielkiego księcia litewskiego Aleksandra wyjeżdżają z Pragi, wykpiwszy niesprawiedliwy, rozjemczy wyrok króla Wacława
Król węgierski Zygmunt podstępnymi propozycjami i obietnicą korony królewskiej usiłuje namówić Witolda, który w zastępstwie króla Władysława udał się do Kieżmarku, celem zatwierdzenia zawartego między Węgrami i Polakami przymierza, by zdradził króla Władysława, ale na próżno
Założenie szpitala i klasztoru braci premonstratensów w Nowym Sączu
Król Władysław nakazawszy zbrojną wyprawę przeciw Krzyżakom umieszcza od strony Węgier załogę dla strzeżenia granic Królestwa
Sprowadzenie obcego żołnierza na wojnę pruską
Posłowie króla węgierskiego Zygmunta jadą z Krakowa do Prus, by ułożyć warunki pokoju między Polakami i Krzyżakami
Król Władysław wyruszając na wojnę pruską pozostawia na zamku krakowskim swego zastępcę arcybiskupa gnieźnieńskiego Mikołaja Kurowskiego do załatwiania z ramienia króla wszystkich spraw
Król Władysław ruszając na wojnę w klasztorze św. Krzyża na Łysej Górze
z największą pokorą odprawia modły i posty
Kiedy wybuchła wojna pruska, rycerze polscy porzuciwszy króla węgierskiego Zygmunta i wielkie majątki, których się na Węgrzech dorobili, przybywają do swojego króla Władysława
Polska załoga zniszczywszy pożarami kilka wsi krzyżackich zmusza mistrza Ulryka do proszenia o dziesięciodniowy rozejm
Król polski Władysław na żądanie posłów króla węgierskiego zatwierdza dziesięciodniowe zawieszenie broni
Król Władysław maszerując z wojskiem do Prus, otrzymawszy wiadomość
o przybyciu wielkiego księcia litewskiego Aleksandra, przeprawia się przez rzekę Wisłę mostem zrobionym ze statków
Biskup płocki Jakub w kazaniu dodaje ducha rycerzom polskim do wojny
Wysłannik posłów króla węgierskiego Dobiesław Skoraczowski wraca od króla Władysława do Torunia, a kiedy opowiadał o Polakach prawdę, wyśmiewa go mistrz Ulryk
W czasie postoju króla Władysława w Żochowie, przez podstęp Janusza z Brzogłów załoga w Świeciu została wymordowana, a w Prusach zagarnięto łup
Król Władysław przedstawiwszy warunki pokoju stawia w pogotowiu swoje wojsko wieścią o nadchodzącym nieprzyjacielu
Panowie Królestwa Polskiego, a zwłaszcza biskup poznański Wojciech Jastrzębiec, nie pochwalają okrucieństwa Tatarów i Litwinów
Król Władysław rozwinąwszy ze swym wojskiem chorągwie, ze łzami w oczach wzywa Boga. Odpowiedzialność za wojnę zrzuca na wrogów, a staranie o wojsko powierza Zyndramowi z Maszkowic. A wielki książę litewski Aleksander każe powiesić dwu Litwinów świętokradców
Po rozmieszczeniu wojska polskiego nad jeziorem Rubkowo wybrano ośmiu doradców i dwu przewodników, by się naradzili nad najważniejszymi sprawami
dotyczącymi całości wojny i wyborem dogodnych dróg
Król Władysław przez posła wysłanego do legatów króla węgierskiego nalega o zawarcie pokoju z Krzyżakami. Nie uzyskawszy go, gdyż mistrz i Krzyżacy parli do wojny, decyduje się na przeprawienie przez rzekę Drwęcę, która była w rękach wroga
Król Władysław otrzymuje list od króla węgierskiego Zygmunta zapowiadający zerwanie stosunków pokojowych
Mistrz pruski Ulryk von Jungingen najpierw cieszy się niesłusznie rzekomą ucieczką wojska polskiego, potem jednak obwarowuje swoje miasta
i przygotowuje się do walki z królem
Król Władysław w rozmowie z tajnym wysłannikiem posłów węgierskich Fryczem
wypomina, że król Zygmunt nie pamięta jego dobrodziejstw i swoje wojsko oczyszcza z grzechów Sakramentem Ciała Pańskiego Polacy siłą zdobywają obronny z natury i obwarowany gród Dąbrowno
Załogi polskie pod wodzą Macieja z Wąsoszy pustoszą Pomorze, ale zostają rozbite przez Prusaków
Król Władysław odsyła wziętych do niewoli w Dąbrownie ludzi, pozostawiwszy u siebie znaczniejszych. Dziwne znaki widziane na niebie
Król Władysław, mimo że wróg już niemal naciera, nie daje się oderwać od mszy
Wyliczenie oddziałów, sztandarów i chorągwi ziem Królestwa oraz rycerzy, którzy brali udział w wojnie pruskiej Opis chorągwi i oddziałów wojsk krzyżackich. Wyrzuty podkanclerzego wstrzymują Czechów od zdrady
Król Władysław wszedłszy na wzgórze robi przegląd wojsk wroga
i nieodpowiednich do walki ludzi odsyła do obozu, gdzie znajduje się tabor
Król, przyjąwszy skromnie dumne poselstwo mistrza pruskiego Ulryka
i dwa przysłane miecze, wyznacza swoją przyboczną straż i każe dać hasło do walki
Starcie się i najzawziętsza bitwa między Polakami i Krzyżakami Litwini podawszy tyły uciekają na Litwę
Rycerstwo czeskie i morawskie z tchórzostwa czy też przekupione przez swego wodza Jana Sarnowskiego wycofuje się z szeregów do najbliższego lasu. Skarcone przez podkanclerzego wraca do walki, a ich dowódca okrywa się hańbą
Polacy podnoszą chorągiew, która upadła pod naporem wrogów. Prusacy wróciwszy z pościgu za Litwinami wznawiają walkę. Jednego z nich, który z całych sił atakuje króla, kładzie trupem nieuzbrojony sekretarz Zbigniew z Oleśnicy
Po pokonaniu i rozproszeniu Prusaków ich obóz ulega rozgrabieniu. Przygotowane na Polaków więzy, które znaleziono, zostają nałożone na szyje wrogów, a po rozbiciu na rozkaz króla kadzi, płynie strumień wina
zmieszanego z krwią poległych
Pogoń Polaków za uciekającym wrogiem. Liczba jeńców i zabitych
Dwu braci z Zakonu Krzyżackiego z powodu dumnych słów rzuconych zuchwale księciu litewskiemu Witoldowi zostaje przez niego wbrew woli króla skazanych na ścięcie
Kiedy wojsko polskie krzepi siły i woźny wzywa je na nabożeństwo, przychodzi wiadomość, że mistrz pruski poległ. Polacy przez ociąganie się tracą sposobność zdobycia zamku Malborka
Król dokłada starań, by pogrzebano zwłoki mistrza pruskiego i reszty poległych w walce, zarówno swoich żołnierzy, jak i wrogów. Werner Tettingen ucieka z placu boju
Król zaprasza na ucztę swych panów i dwu wziętych do niewoli wodzów nieprzyjacielskich
Na wieść o klęsce w Malborku panuje trwoga
Książę mazowiecki Janusz składa dzięki Bogu i królowi Władysławowi i gratuluje mu zwycięstwa
Przeliczenie jeńców. Jednych pod przysięgą wypuszczono, drugich oddano pod straż. Król i wielki książę Aleksander oglądają ciała poległych. Do Polski zostaje wysłana radosna wiadomość o odniesionym zwycięstwie
Poddanie królowi miasta Olsztyna z zamkiem. Poseł biskupa warmińskiego przybywa do króla z prośbą, by oszczędzono dóbr kościelnych
Komtur Świecia Henryk strzeże Malborka przy pomocy bardzo silnej załogi
Zamki pruskie poddają się królowi
Poddanie się zamku Morąga i lęk w Prusach
Król daje w dzierżenie Mroczce z Łopuchowa gród Przezmark, który się poddał
Zajęcie opuszczonego przez ludzi, a pełnego wszelkich majątków zamku Dzierzgonia. Odwożenie stąd posągów do Polski
Król Władysław nie zważając na posłów komtura Henryka von Plauen podąża z wojskiem pod Malbork
Drobna potyczka Polaków z wrogami koło miasta Malborka
Miasto Malbork omal nie zostało zdobyte dzięki odwadze pewnych rycerzy polskich. W końcu król Władysław każe wnieść nocą działa do miejskiego kościoła
i długo ale bezskutecznie oblega zamek
Wielka część Prus, która poddaje się królowi polskiemu, zostaje zobowiązana przysięgą do wierności. Niezwykła wierność mieszkańców Elbląga wobec króla
Bardzo zawzięta walka warty królewskiej z wrogami, którzy wyszli z zamku malborskiego
Król rozdziela swoim rycerzom zamki i miasta, które się poddały
Król Władysław wyniosły z powodu zwycięstwa zachęca komtura Henryka von Plauen, który pokornie proponuje słuszne warunki pokoju, do dzielnej obrony zamku Malborka
Mistrz inflancki, pragnąc przyjść z pomocą zamkowi malborskiemu, postanawia załatwić sprawę podstępnie i obietnicami zyskuje poparcie wielkiego księcia Aleksandra dla swej sprawy. Pleban gdański wyszedłszy z zamku malborskiego
przyniósł trzydzieści tysięcy złotych na przygotowanie pomocy przez sąsiednich komturów. Polacy czegoś takiego nie podejrzewali
Wielki książę litewski Aleksander pod pretekstem, że jego wojsko choruje na biegunkę, odstępuje od oblężenia zamku malborskiego. Nadto książęta mazowieccy wracają do domu
Polacy oblegający gród Malbork odrzucają propozycje Czechów dotyczące wydania go, uznając je za haniebne
Różne narady dotyczące zaprzestania oblegania Malborka. Przerwanie oblężenia zamku Malborka
Kiedy król polski Władysław wycofywał się od oblegania zamku Malborka, wyszedł mu naprzeciw biskup pomezański z klerem i mieszczanami
Henryk von Plauen wybrany mistrzem pruskim sprzedawszy dobra Zakonu w Królestwie Czeskim zdobywa pieniądze na przygotowanie wojny
Zajęcie zamku Radzynia
Król Władysław umieściwszy załogę w zamku Radzyniu po rozpuszczeniu wojska przeprawia się mostem przez Wisłę, by wrócić do Polski
Kiedy król zbacza do Torunia, starosta Radzynia Jaśko Sokół ginie otruty. Król podejmuje się ojcowskiej opieki nad jego synami
Po poddaniu się Krzyżakom miasta Tucholi król umieszcza załogę w Koronowie
Król Władysław niepokoi się o załogę w Koronowie. W zawziętej bitwie pod Koronowem Polacy pokonują Krzyżaków
Łaskawe traktowanie jeńców przez króla polskiego Władysława i jego życzliwy stosunek do własnych rycerzy
Jan Brzozogłowy oszukany podstępnie przez wrogów zawarłszy układ poddał Krzyżakom zamek Tucholę
Polacy pod wodzą Piotra Szafrańca gromią i zmuszają do ucieczki załogę Tucholi
Wojsko polskie odstępuje od Tucholi, a król na słowo rycerskie rozpuszcza jeńców
Rycerze polscy i załoga Tucholi wymieniają nawzajem między sobą listy
Polacy poddają Krzyżakom zamki Sztum i Morąg
Po odparciu mistrza pruskiego od oblegania grodu Radzynia. Polacy podpalają zagarnięte miasto
Mieszczanie złamawszy wierność królowi dobrowolnie poddają mistrzowi pruskiemu na mocy zawartego wcześniej układu Toruń i Gdańsk
Król Władysław odwiedza katedrę gnieźnieńską i kościół Bożego Ciała poza Poznaniem, a zgromadziwszy ponownie wojsko pustoszy Pomorze
Ścibor ze Ściborzyc, który wdarł się do Polski na rozkaz króla węgierskiego, spalił miasto Stary Sącz, przedmieścia Nowego Sącza i kilka wsi. Po utracie wielkiej części swego wojska z trudem uciekł na Węgry
Pamiętna klęska rycerzy inflanckich, którzy przyszli z pomocą mistrzowi pruskiemu
Król Władysław po odbyciu rozmowy z mistrzem Prus w Raciążu i zawarciu z Prusakami umowy na okres jednego miesiąca opuszcza Prusy
Śmierć biskupa krakowskiego Piotra Wysza i papieża Aleksandra oraz wybór Jana XXIII
Wyświetlaj