Tatarzy po pokonaniu Rusi z największym pośpiechem wpadają do Polski i pustoszą ją na bardzo szerokiej przestrzeni. Zabiegł im wreszcie drogę koło wsi Tursko wojewoda krakowski Włodzimierz i, chociaż z powodu małej liczby swoich [wojsk] nie spodziewał się, że pokona całkowicie Tatarów, zmusił ich jednak do ustąpienia, siejąc wśród nich niemały popłoch i zniszczenie. Tatarzy uzupełniwszy wojsko na Rusi wracają potem bardziej zawzięci i wojewodę, który im ponownie zastąpił drogę pod Chmielnikiem i bardzo dzielnie walczył, zwyciężają przewagą liczebną
Po pokonaniu wojska polskiego pod Chmielnikiem Tatarzy przybywają do Krakowa, a widząc, że go zupełnie opuścił lud i książę - ten bowiem uciekł na Węgry - w okropny sposób pustoszą go i palą. Ale kościół św. Andrzeja, położony wówczas przed murami, ocalał dzięki staraniom ubogiej ludności
Miasto Wrocław i okolice pustoszą Tatarzy, a zamek po ukazaniu się ognistego słupa, który z nieba zstąpił nad głowę modlącego się mnicha, zostaje uwolniony od oblężenia
Tatarzy maszerują z Wrocławia ku Legnicy. Książę Henryk gromadzi przeciw nim wyborowe wojsko
Książę Henryk stacza niezwłocznie bitwę z Tatarami. Kiedy tam już nieomal odnosił zwycięstwo, jego wojsko osłabione czarami Tatarów ulega takiej zagładzie, że nawet sam książę Henryk nie mógł się ocalić
Po pogromie księcia Henryka i jego wojska Tatarzy podchodzą pod zamek w Legnicy. Ponieważ widzą, że żołnierze go bronią, oddalają się na Morawy. Tymczasem odprawia się pogrzeb księcia Henryka i innych poległych
W czasie gdy król Wacław trzyma się w warownym zamku, Tatarzy pustoszą Morawy. Jeden z ich znakomitych wodzów dostaje się do niewoli pod Ołomuńcem. Po długich, groźbą i prośbą, lecz daremnych zabiegach o jego odzyskanie,
odchodzą wreszcie na Węgry
Tatarzy przybywają na Węgry. Król Bela z bratankiem Kolomanem, chcąc im stawić opór, przez nierozważne ustawienie obozu traci potężne wojsko. Zginęło w nim prócz pozostałych wodzów dwu arcybiskupów i jeden biskup. A król Bela i Koloman uciekli do Austrii
Wojsko Węgrów i innych chrześcijan w liczbie ponad sto tysięcy gromadzi się znowu pod Pesztem. Nawała Tatarów, natarłszy na nie, mimo jego trzydniowej, wytrwałej walki, niszczy je całe, bądź kładąc trupem, bądź przyprawiając o żałosną klęskę
Niemcy i cesarza ogarnia strach przed Tatarami
Król Węgier najdroższe rzeczy wysyła z Białogrodu do okolic nadmorskich. W tym czasie umiera Koloman
Bolesława Łysego, małoletniego syna poległego księcia Henryka, obiera rycerstwo księciem polskim, co bardzo uraża Konrada, księcia Mazowsza
Tatarzy bawiąc przez dwa lata na Węgrzech zamieniają je w pustynię; wtedy też najechawszy znowu niespodziewanie Kraków, okrutniej niż przedtem srożą się wobec ludzi. Dzikie zwierzęta i straszny głód dają się we znaki Węgrom
Książę Mazowsza, Konrad, wkracza do Małopolski i podbija ją wskutek opieszałej obrony ze strony Bolesława Łysego. Wojewoda krakowski obronił jednak zamek Skałę dla Bolesława
Wyświetlaj